Η παράδοση και οι φύλακες άγγελοι της...

Eλεγα ότι θα ενεργοποιησω το Blog μετά τις εκλογές για ευνόητους λόγους αλλα νομίζω ότι τώρα μετά από τόσες καλές απόψεις για ένα καυτό

θέμα σαν την παράδοση μάλλον είναι η καλύτερη ώρα για να γίνει...

Αυτό εδώ το blog σκοπό έχει την αναδειξη προβλημάτων και προβληματισμών που έχου σχέση με το χωριό μας αλλά και με πράγματα που μας προβληματίζουν γενικότερα.

Φυσικά με την δική σας συμμετοχή θα έχει και ένα μεγάλο ρόλο ενημέρωσης. 

Καλως ήλθατε....

+------------------------------------------------------------------+

Το ότι ανησυχούμε (άλλος πολύ άλλος λίγο) αυτό είναι καλό από μονο του. Όμως πρέπει να βάλουμε κάποια πράγματα στη σωστή βάση τους.

Πρώτα από όλα πρέπει να θυμηθούμε 'οτι όπου υπάρχει Παράδοση υπάρχει και παραλαβή. Για να παραδώσεις κάτι στην επόμενη (τουλάχιστον)

γενιά πρέπει να έχεις παραλάβει και κάτι. Αυτό από μόνο του εμπεριέχει και μια ευθύνη τεράστια. Ποια είναι τα κριτήρια της ακριβούς παραλαβής ?

Ποιο ειναι το κοινα αποδεκτό σωστό ? Τι πρέπει να θεωρείται παράδοση και τι όχι ??

Η μεταλαμπάδευση της παράδοσης δεν είναι εύκολη υπόθεση σε καμμιά γενιά, σε καμμιά εποχή.

Συνήθως έχουμε την εντύπωση πως η Παράδοση είναι στενά δεμένη με το παρελθόν, είναι δηλαδή κάτι το παληό, το σκουριασμένο, το «ντεμοντέ».

Ετσι οι νέοι μας, κυρίως, αρέσκονται να φέρονται, να ντύνονται, να μιλάνε και να σκέπτονται μοντέρνα, νοιώθουν κάτι να τους απωθεί

από την Παράδοση, μια και θα κινδύνευαν να χαρακτηρισθούν καθυστερημένοι, αν έδειχναν πως τη συμπαθούν.

Η αντίληψη αυτή είναι λανθασμένη πέρα για πέρα. Γιατί τα στοιχεία της Παράδοσης, που είναι μια αλυσίδα που αρχίζει από το παρελθόν,

φθάνουν μέχρι σήμερα στην εποχή μας, ανανεωμένα, με νέες μορφές, με νέες προοπτικές και μπορούν να προσαρμοσθούν στις σημερινές συνθήκες.

Ενας διάσημος σύγχρονος Γάλλος θεολόγος και κληρικός λέει: «Είμαι ένας άνθρωπος της Παράδοσης, μέσα στην αλλαγή.

Η Παράδοση είναι εντελώς άλλο πράγμα από μια μηχανική και επαναληπτική κατάφαση του παρελθόντος.

Είναι η ενεργητική παρουσία μιας αρχής σ’ όλο το μάκρος της ιστορίας της».

Η επαναληπτική κατάφαση του παρελθόντος είναι τελικά το πρόβλημα στις μέρες μας.... Το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι θεωρούμε συνέχεια

της παράδοσης τους πολιτιστικούς μας συλλόγους, αδελφότητες κλπ.  Νομίζουμε ότι με την καλή οργάνωση των χορευτικών μας των διάφορων πάγιων δραστηριοτητων μας

(χοροεσπερίδες, εμφανίσεις σε σκηνες και θέατρα κλπ) παράγουμε παράδοση.  Δυστήχως αυτό δεν είναι παράδοση....

Παράδοση είναι κάτι το οποίο το παραλαμβάνεις και το βάζεις στη ζωή σου το κάνεις τρόπο ζωής. Το κάνεις καθημερινότητα. 

Παράδοση είναι η μητέρα μου που θα ανάψει αυριο το φούρνο στο  χωριο και θα κάνει το παραδοσιακό Ολυμπίτικο ψωμί, και τις λαχανόπιτες....

Παράδοση είναι ο δικέφαλος αετός που θα βάλει ο Γιάννης ο Χατζηβασίλης  στο μπαλ΄κονι του ανακατασκευασμένου σπιτιού στην Όλυμπο....

Παράδοση είναι η κατασκευή της τσαμπούνας στο Σελλάι από τον Αντώνη τον Ζωγραφίδη....

Παράδοση είναι η καλάδα που θα κάνει ο Γιώργης ο Πρεάρης αυριο βράδυ βάζοντας τα σημάδια του....

Παράδοση είναι ότι ακολουθείς και ότι αγαπάς και το κάνεις δικό σου επειδή δεν σε πίεσε κανείς  γιατί κάτι μέσα σου σου λέει

πως, που, πότε, γιατί και με ποιο τρόπο θα κάνεις ή θα πεις κάτι...

Η παράδοση δεν διδάσκεται. Έχει κανόνες άγραφους και προτόκολλα αλλά δεν διδάσκετε.  Την ζει κανείς και την αγαπά. Μετά αποφασίζει αν

θα πάρει μέρος στην λαμπαδηδρομία της...  Εκεί έρχεται η ευθύνη....

Ας δουμε τώρα τι γίνεται με τους μουσικούς μας αλλά και με την συμμετοχη΄της νεολαίας στα γλέντια.

Ως Ολυμπίτες υπερηφανευόμαστε (και όχι άδικα) πως σε κάθε Ολυμπίτικη οικογένεια υπάρχει ένας τουλάχιστον μουσικός. Γεγονός.

Υπερηφανευομαστε και όχι άδικα πως από πολύ νωρίς τα παιδιά μας με την βοήθεια των δασκάλων τους στους παροικιακούς συλλόγους έχουν την ευχαίρια

να τραγουδούν σκοπούς και τραγούδια του τόπου μας... Όλα αυτά μέσα στους συλλόγους με την ελαστικότητα της επιπλέον δραστηριότητας που οι γονείς

επέβαλλαν σε κάποιες περιπτώσεις στα παιδιά τους και με τον "μικροχαβαλέ" που γίνεται καμμιά φορά στα μικρά διαλλέιματα ανάμεσα στο χορό ή το τραγούδι.

Το μεγάλο σοκ γιαπολλά από αυτά τα παιδιά έρχεται σε μια ανοικτή διασκέδαση στα  "μεγαρά" μας όταν του είναι δύσκολο να αναγνωρίσει κάποια από τα πράγματα από αυτά που διδάχθηκε στα μαθήματα του Σαββατόβραδου. Λίγους γονείς είδα (συμπεριλαμβάνομαι και εγώ) να εξηγουν στα παιδιά τους την ώρα που είναι σε εξελιξη το γλέντι τι γίνεται, πως γινεται, πως και γιατί λεγεται κάτι....

Δεν θυμάμαι (απο όσο γνωρίζω) να έγινε ανάλυση ενος εύστοχου δείγματος ηχογραφημένου γλεντιού στα παιδιά των παροικιακών μαθημάτων για την σειρά τα πρόσωπα και θέμα  βάζοντας στα παιδιά εν αρχή τον προβληματισμό της σωστής ακρόασης και φυσικά της κατανόησης σταδιακα του τελετουργικού.

Οι γονιοί θέλοντας να δώσουν στα παιδιά τους κάτι παραπάνω τα έβαλαν στον "δάσκαλο της λύρας" να μάθουν παίζουν απαξιώνοντας τους δασκάλους των μουσικών οργάνων των παοικιακών συλλόγων που περιορίστικαν στην εκμάθηση σκοπών και μαντινάδων που στο τέλος έχασαν από την επανάληψη την ουσία και τον προορισμό τους. 

(Κλασικό παραδειγμα η μαντινάδα  "Ηθελα στην Αμερική ναμουνα κυβερνήτης, να μην αφήνω να περνα κανένας Ολυμπιτης")

Έτσι ο δασκαλος της λύρας έκανε πολύ σωστά τη δουλειά του μαθαίνοντας τα παιδιά το όργανο με τις τεχνικές του και τις μελωδίες που η τυποποιημένη εκπεδευση επιβάλλει και όσο αυτό κρατούσε το παιδί απομακρύνεται από αυτό που θα έπρεπε να του ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ με αποτελεσμα όταν ολοκληρώσει τον κύκλο του να έχει χάσει ίσως και κάποια "επισόδια".

Κάποια άλλα παιδιά που πήγαν και αυτά στα ωδεία πηραν την κατάρτιση που ήθελαν γνώρισαν την μουσική στην θεωρητική και πρακτική της διάσταση και το βλέμα της ψυχής τους πέρα απο τα αναγκαία πονέματα ήταν στραμμένα σε αυτό που κουβαλούσαν...  την μουσική του τόπου τους.

Νέα παιδιά υπάρχουν για την διαδοχή...

Στο γάμο του φίλου μου του Γιώργου του Πύργου από την αρχή μεχρι το τέλος έπαιζα και γλεντουσα με τα νέα αυτά παιδιά. Δεν είδα και δεν άκουσα κάτι που να είναι παράταιρο με την όλη διαδικασία.

Προσωπικά για μένα είναι κεφάλαιο για την Όλυμπο και την συνέχεια των μουσικών μας παραδόσεων. Τώρα πια έχουμε και ανθρώπους που έχουν κάνει σπουδές στην παραδοσιακή μουσική και κάποια στιγμή πρέπει να ακούσουμε και την αποψή τους.

Μιχαήλ Εμμ. Μπαλασκάς

Ρόδος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ  για να σχολιάσετε πατήστε την λέξη  "σχόλια"  ή τον τίτλο της δημοσιέυσης στην αρχή του κειμένου.  Καλό είναι να βάζεται στο τέλος του σχολίου σας το ονομά σας. Ευχαριστώ.